22 Nisan 2016 Cuma

6 dakika: Yaralı

yaralı bir yanım var, kırık kanat gibi. Yarama ulaşamıyorum, göremiyorum ama biliyorum orada. Romatizmanın yağmur öncesi sızım sızlaması gibi, sızlıyor inceden. hissettiriyor kendini, buradayım diyor, hey, unutma beni. Unutmam ne mümkün? Unutmayı denemediğimden değil hani, allah biliyor ya çok denedim. Lakin unutamadım, unutturmadılar. Tam unutmaya muvaffak olacağım, bastılar üzerine acıttılar. Gözyaşlarımı içime akıtırsam dindiririm sızımı dedim, olmadı. Gözyaşlarım yaramı onarmadı, dağladı. Yaralı bir yanım var, ne vakit sokakta ağlayan hırpani birçocuk görsem sızlar, yağmur öncesi romatizmalı eklemlerim gibi, inceden. 

5 yorum:

gozdeninevi dedi ki...

Her yazı okunduktan sonra ne yazık ki yorum yapılamıyor şuan ne desem bilemedim :( bazı şeyleri unutmak o kadar kolay olmuyor..

nehircce dedi ki...

:( derin bir yara belli ki, zamanmış en iyi ilaç bana da öyle dediler :( hafiflemesi dileğiyle..

Gokyuzu99 dedi ki...

6 dakikalar insanın içindeki o kurgucu yaramaz kızı nasıl da tetikliyor... Bunlardan ne güzel öyküler çıkacak zaman içinde... :)

Naz dedi ki...

Ne güzel benzetme olmuş öyle o. Sabah sabah fazla hüzünlü geldi ama :(

Azize dedi ki...

Daha az acıtır umarım zamanla.