12 Ekim 2015 Pazartesi

Ters ışık

Fotoğrafçılıkta ters ışık diye bir terim vardır. Işık konunun/kişinin arkasındadır ve sen onun fotoğrafını çektiğinde bir gölgeyi fotoğraflamış olursun. Ne mimik görünür, ne detayları profilin. Bugünler ters ışık gibi her şey. Ana hatlarıyla orada bir çocuk, bir kayık, bir insan olduğunu görüyorsun ama detayları göremiyorsun, sır gibi… Kayığın rengi, insanın gülümseyip gülümsemediği sır.

Günümüz, günlerimiz artık tebessümden uzak.

Daha geçen gülümseyebilecek şeylerin olmasına seviniyordum, pollyannanın izmir şubesiyim! Bugün nereye dönüp baksam kalbim sıkışıyor.

Acıkıyorum, içim acıyor, çocuğuma bakıyorum, gözlerim doluyor. Metroya binerken korkuyorum. Sabah birimizin başına bir şey gelecekse, bari ikimizden biri çocuğumuz için sağ kalalım diye dua ederken buldum kendimi. Korku, isyan, üzüntü her yerde, en çok da içimizde.

Işık ne zaman günlerimizin yüzüne vuracak?


3 yorum:

Gulcin dedi ki...

o sabah duasi :(

Naz dedi ki...

Ben de geçen gün iyimserliğimin sınırlarını zorlayıp hayatın aslında ne kadar da özel ve güzel olduğunu görmeye çalışıyordum ki gördüm de ama bir günle sınırlı kaldı maalesef, ülkede böyle şeyler olmaya devam ettikçe her şey boş geliyor umut tükeniyor en anlamlı şeye bakarken bile kim bilir yarın halimiz ne olacak diye düşünürken buluyor insan kendini.

Ogrenen Anne dedi ki...

Olumlu bir insan olarak ben de çok zorlanıyorum.. Umudum var ama geçecek bu günler!