6 Mayıs 2010 Perşembe

zor...

fuar için istanbuldayım.
yorgunum bitkinim. elvanımla birlikteydik dün iyi geldi, şimdi otel odasında aşkı memnu izliyorum. beşir elden gidiyor.
salıdan beri 3. gece. arca bugüne kadar iyiydi. bugün, bütün gün durduk yerde ağlamalara başlamış, aryorum arkadan mızık sesleri geliyor. oyalamak imkansızlaşmış. akşam eve dönüş saatimde kapıda bekliyormuş. yatma vaktine yakın pencereleri işaret ediyormuş. yarın bir gece daha var, bir gündüz daha... sonra bir de cumartesi ve akşamına kavuşuyoruz. o özledikçe ben bitiyorum o mızıkladıkça ben daha çok özlüyorum. sabah anne yatağı kestirmelerinin fotosunu gönderiyor ilker nispet gibi:) içim gidiyor. öyle farkında ki yokluğumun. özlemesin, farketmesin, etkilenmesin isterdim. ama mümkün mü?
zor! çok özledim.

7 yorum:

Adsız dedi ki...

Yelizcim, uzulme yaa, bak cogu bitmis bile...
allah baska sebeplerden ayirmasin.

yeliz dedi ki...

evet kirazım yaa, sağlıklı olsun yeter, nasıl olsa kavuşacağız.

yeliz dedi ki...

evet kirazım yaa, sağlıklı olsun yeter, nasıl olsa kavuşacağız.

cenebaz dedi ki...

Yeliz, 1 gece kalmış kavuşmanıza. Zamanında aynılarını çekmiş biri olarak (malum banka kursları) allah sabır versin. İnan gözlerim doldu, o günlerdeki duygularımı hatırladım:((

Nihan dedi ki...

Skype'dan görüntülü konuşmayı denesenize. Ben Amerika'dayken ve her akşam Nazlış yatmadan önce ona günaydın ve iyi geceler demek için konuşuyorduk. Tabii ki senin yerini tutmaz ama çok işe yaradı.

kuzunun annesi dedi ki...

Böhüüüü:((((

Hülya Cinsçiçekçi dedi ki...

kıyamam ikinize de, az kalmış canım be. arca sık teyzecim dişini...anne mama parası kazanıyor. yerken iyi oluyor di mi?